همچو سروی
تو از آن باغ گذشتی
تو چنان تند دویدی
همچو آهو تو رمیدی
که دگر باز نگشتی
پشت دیوار ببینی
غرق در اشک نشستم
نازک آن بید
که در خویش شکستم
به امید
آن که بیایی
به امید
آن که بیایی
نازنین
آی 
کجایی
هر کسی راست خدایی
تو خدای دل مایی

نوشته شده در شنبه 94/6/7ساعت 12:3 عصر توسط میلاد بارش نظرات () |