هر چند که باریدم از روی تو تابیدم
کو یک هله ای ای دوست کو هلهله ای دوست

چشمم همه بر ماه است یا بر افق و راه است
از باغ و بهار تو کو چلچله ای ای دوست

در عشق مجاهد با ش چون مرغ مهاجر باش
هرچند که می دانی بی حوصله ای دوست

شرک است ریا کاری این بس که تو این داری
نوزاد که را داری. تو قابله ای ای دوست

ای شیخ برو گم شو مردم شو و قابل شو
بر خیز. برو از خویش با قافله ای دوست

آن مهر به پیشانی از شرک و ریاکاری ست
تو سجده که را کردی در باطله ای ای دوست

ما را صله ای گر نیست از ما گله ای هم نیست
ای بارش بارانی در فاصله ای ای دوست

میلاد بارش(هومن)